سیستم بای توربو و توئین توربو را بیشتر بشناسیم

دوستداران و علاقمندان به شتاب و سرعت در خودرو، با سیستم بای توربو و توئین توربو در خودرو کاملاً آشنا هستند.

اما اگر مطالب قبلی ما در مورد توربوشارژرها و سوپرشارژها را مطالعه کرده باشید؛ این سیستم ها را معرفی کرده و چگونگی کارکرد آنها را شرح داده ایم.

در این مطلب سعی کردیم در مورد دو سیستم دیگر صحبت کنیم که امیدواریم مطالب برای شما مفید باشند.

تفاوت سیستم بای توربو و توئین توربو

این دو کلمه در سیستم بای توربو و توئین توربو(Bi Turbo) و (Twin Turbo) به معنای مجهز بودن پیشرانه ی خودرو با دو توربوشارژر است.

همانطور که قبلاً هم گفتیم توربوشارژرها قسمتی از موتور خودروهای جدید هستند و وظیفه ی افزایش هوای ورودی به داخل سیلندر را بر عهده دارند که در نتیجه کمک به احتراق بهتر را به وسیله پرکردن سیلندر انجام می‌دهند.

توربوشارژها شامل یک توربین و کمپرسور است که هر دوی این قسمت ها بر روی یک شفت نصب می شوند.

در هنگام فعالیت توربو، هر چه میزان فشار هوای خروجی بیشتر باشد؛ سرعت گردش در توربو افزایش می یابد و در این صورت هوای بیشتری به داخل سیلندرها فرستاده خواهد شد.

به ساده ترین شکل توربوشارژر دود خروجی از اگزوز را می‌گیرد و از توانش برای چرخاندن پره های داخل توربو استفاده می‌کند و با مکیدن هوا، نسبت هوا به سوخت را بیشتر می‌کند که سبب افزایش توان تولیدی خروجی از موتور می‌شود.

در خودروهای جدید برای افزایش کارایی از سیستم تویین توربو و همچنین بای توربو کمک می گیرند.

سیستم بای توربو به معنای استفاده پیشرانه از دو توربوشارژر مختلف در یک موتور است.

در سیستم بای توربو، پیشرانه با دو توربوشارژر به اندازه های متفاوت مجهز شده است که یک توربو شارژر بزرگتر و دیگری کوچکتر است.

توربو شارژر کوچک در دور پایین موتور و وقتی که گازهای اگزوز دارای فشار زیادی نیستند؛ مورد استفاده است و چون دارای توربین کوچکتری می باشد؛ با فشار پایین و کم گاز هم می‌تواند خیلی سریع دور گرفته و هوا را به سمت پیشرانه هدایت کند.

اما پس از اینکه دور موتور بالا رفت؛ توربو شارژر کوچک غیر فعال شده و از کار می‌افتد و توربو شارژر بزرگتر وارد مدار خواهد شد و به این شکل در هر دور موتور حداقل یکی از توربوشارژرها در حال کار و فعالیت است.

به عبارت دیگر وقتی خودرو در دور موتور پایین حرکت می کند؛ مقدار خروج گازهای به وجود آمده از احتراق، نیروی کافی برای چرخاندن قسمت خروجی هوای توربوشارژ را نداشته و توربو فعالیت ندارد.

اما وقتی کار و فعالیت موتور افزایش یابد؛ توربو هم به کار می افتد و باعث می‌شود تا هوای زیادتری به داخل سیلندر تزریق شود.

شرکت های خودروسازی برای از بین بردن این مشکل از دو سیستم بای توربو و توئین توربو کمک گرفته اند.

در سیستم‌های بای توربو از دو توربو به طور همزمان استفاده می شود که یکی از آنها کوچکتر است و توربوی کوچکتر با هوای خروجی کمتر هم، فعالیت می‌کند.

پس تاءخیری در کار ایجاد نخواهد کرد و تاخیر به وجود آمده در توربوشارژرهای معمولی به وسیله این سیستم برطرف خواهد شد.

در این سیستم در دور موتور پایین توربوی کوچک فعالیت کرده و پس از افزایش یافتن دور موتور توربوی بزرگتر به مدار خواهد پیوست.

توئین توربو به وسیله ی گازهای خروجی حاصل از احتراق داخل سیلندر خودرو، چرخانده می شود و به این طریق چرخش آن بر روی قسمت دیگر توربوشارژ تاثیر خواهد گذاشت.

وقتی توربین ها در این سیستم به کار افتادند؛ کمپرسورها هم به چرخش درآمده و هوای مورد نیاز سیلندر را به درون آن، پمپ می کنند.

اما معمولاً سیستم توئین توربو، در پیشرانه‌های ‌ Vشکل مورد استفاده هستند و هرکدام از توربوها هوای مورد نیاز را برای یک طرف و یک ردیف از سیلندرها ایجاد می کند.

در یک موتور هشت سیلندر، هوای چهار سیلندر سمت راست توسط یک توربو و هوای سمت چپ را توربوی دیگر تامین خواهد کرد.

در سیستم توئین توربو هر دو توربو یک اندازه و کاملاً یکسان هستند و هر دو توربوشارژر به طور همزمان فعالیت می کنند.

در این سیستم هم کمی تاخیر در کار توربوها وجود دارد و به همین منظور، در برخی از خودروها مانند آئودی از یک توربو شارژر سوم استفاده می‌شود که این توربو برای چرخش نیروی خود از یک موتور الکتریکی کمک می‌گیرد.

برخی از خودروهای خارجی که به توربوشارژر مجهز هستند مانند: لکسوس ان ایکس، پورشه ی ‌ماکان، رنو تالیسمان، نیسان ژاپنی، تویوتا سی اچ آر، رنو کپچر، ولوو ۹۰ ایکس سی، آریزو ،۵ هایما ۷S و برخی از خودروهای داخلی هم مثل دنا و سمند هم به این سیستم مجهز هستند.

اما در مجموع باید گفت این دو سیستم یعنی سیستم بای توربو و توئین توربو یا توربوی سه مرحله‌ای و همزمان تفاوت عمده ای با هم از نظر توان خروجی ندارند.